Problematyka badawcza związana z pomocą dzieciom i młodzieży w okresie dorastania pokazuje wiele charakterystycznych cech.
Po pierwsze, jak rozmawiać z dziećmi przeżywającymi kryzys dorastania?
Jak złagodzić konflikty pomiędzy rodzicem a dzieckiem?
Pytań nasuwa się naprawdę bardzo dużo, jednak wspólnym mianownikiem tych wszystkich konfliktów, może być między innymi, różnica wartości jaką wyznają obie strony.
Rodzice współczesnych nastolatków byli wychowywani w zupełnie innej rzeczywistości, ich oczekiwania względem pociech mijają się z duchem czasu.
Psychologia rozwoju wysuwa założenie, że im większa przepaść czasowa i pokoleniowa między dwoma stronami, tym trudnej jest znaleźć wspólny język.
Inną, odrębną problematyką jest pogoń za pieniędzmi. Rodzice myślą w błędnym założeniu, że wszelkie zaniedbania ze sfery emocjonalnej można załagodzić dobrami materialnymi.
To podstawowy błąd, ponieważ dziecko w okresie dojrzewania najbardziej potrzebuje miłość i akceptacji.
Tylko wtedy, gdy ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa, jest w stanie prawidłowo się rozwijać.
Zaniedbania tych sfer powodują różnego rodzaju " kompleksy", poczucie krzywdy i niesprawiedliwości ze strony dorosłych.
Zdarza się często, że te dzieci w późniejszym, dorosłym życiu, powielają błędy swoich rodziców.
Rodzi się z tego błędne koło.
Jak zatem postępować z dziećmi które sprawią problemy wychowawcze?
Najważniejsza jest rozmowa, wzajemne zrozumienie i zaufanie.
Nie powinno się oceniać dziecka ale przez wspólny dialog, pokazać mu wyjście z sytuacji.
Okres dorastania nie jest łatwy, ale wierzę, że mając dobre relacje z dzieckiem wcześniej, okres dorastania można także przejść bez konfliktów.